Tekrar batırdı kuş tüyünü mürekkebe.
Bolca mürekkebi ve yazacak onca şeyi vardı, elindeyse yalnızca tek bir parşömeni.
Hiç düşünmeden yazdı;
Düşmana kimse güvenmez, sen dostuna da güvenme.
Bugün yar olan yarın olmuyorsa, senden sana diyar olmaz.
Gel, sen sana da güvenme.
~
Bitmek üzereydi gaz lambasının gazı.
Oturduğu sandalyenin gıcırtısına eşlik eden rüzgarla dans eden perdesine ilişti gözü.
Kalktı ayağa, bir kadının geceliğini sıyırır gibi sıyırdı perdeyi, narince.
Yaktı sigarasını.
Baktı şöyle bi' pencereden dışarıya...
Haykırarak fısıldadı geceye;
Siz her şeysiniz, ben hiç.
Hayatımdan olurken birer birer yok,
benim yokum her şey, sizin varınız hiç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder