Her yeni bir başlangıç; bir önceki sonun şahidiydi. Ve her yeni bir son; diğer başlangıcın nedeniydi.
Kaçınılmaz son "son" gelene kadar.
Heh? Ne diyorsun? Öyle miydi?
~
Ortasını yaşar da insan, ortasında yaşayamaz.
Kalamaz orada. İster kalmayı, kalamaz orada.
Başlangıçtan uzaklaştıkça yakınlaşır sonuna.
Ara geçişlerle doludur hayat.
Şöyle bir durup, dönüp geriye baktığın.
Ara geçişlerde boğulur insan.
Asfaltlar bazen daha samimi gelir kaldırımlardan.
"Tüm bunlar yetmiyor sanki" dediğin an da başlayan yağmurdan.
Evine dönerken uzattığın yollarından, iltihap kaplı boğazlarından
Bir yudum daha aldığın çayından, ya falandan ya da filandan
Ertelenmiş pişmanlıklarımız var ve zaman her birimiz için giderek daralıyor.
Geç kalıyoruz doğal yıkımlara, yapay mutluluklardan.
~
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder