Olmayışının gürültüsü kulaklara yük.
Ve bölünür uyku ve yorulan dudakların arasına sıkışıverdi gençliğim.
Yak dedi, söneceğini bilmeden.
Ah ne güzel küller; o küller.
Sararmış bir pet şişenin emaneti miyim geceye ?
Ya da geçen seneden kalmış, hep ocağın birini gösteren "o" takvim yaprağının metaneti?
Belki de ben sadece ocağın ikisiyim.
Siz külleri üfleye durun.
09/09/2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder